Роздум ля брацкай магілы
Памяці А. І. Скрыпкі
Прыпадае маці да пліты суровай,
А з душы ірвуцца трапяткія словы:
“Сонейка! Сыночак! Даражэнькі, мілы!
Не хапае слоў мне, не хапае сілы,
Я усю зямельку родную схадзіла…
Свіршчына. Узгорак. Брацкая магіла.
Свецяцца імёны мужных абаронцаў,
Шлях сюды матулі сумны і бясконцы.
Настасся ЛОБАЧ.
Вучаніца 10 класа Свірскай СШ.
Размова
Прадзеду В. С. Герасімовічу
— Дзядуля, раскажы мне пра вайну.
— Мне так балюча гэта ўспамінаць…
— А я ж хацела папрасіць цябе
Мне пра дзяцінства трохі расказаць.
— Той лагер, дзе сабралі усіх нас,
Самотны самы ўспамін жыцця.
І сёння плач дзіцячы мне чуваць
З часоў вайны, нібыта з небыцця.
Як раны ў душы маёй баляць!
— Да помніка, дзядуля, пойдзем мы
Хвілінаю маўчання ўшанаваць
Тых, хто загінуў, не прыйшоў з вайны.
Цюльпаны, нібы полымя, гараць…
Лізавета РАБЯНОК.
Вучаніца 7 класа Свірскай СШ.