Нядаўна стала вядома, што выпускнік гімназіі-інтэрната г. Мядзел Віталій Балашка набраў 100 балаў са 100 магчымых на цэнтралізаваным тэсціраванні па матэматыцы, якое праводзілася ў Маладзечанскім політэхнічным каледжы. Днямі сустрэлася з хлопцам і пацікавілася наконт уражанняў, якія перапаўняюць яго пасля такога ашаламляльнага выніку.
— Віталій, скажы, калі ласка, як ты лічыш, чым выкліканы твой поспех на цэнтралізаваным тэсціраванні?
— Найперш працай. Шмат чытаў спецыяльнай літаратуры. Многія кнігі мне давала мая бабуля Марыя Іванаўна, якая ўсё жыццё да выхаду на пенсію адпрацавала настаўніцай матэматыкі на Гродзеншчыне, дзе жыве і зараз. Не прапалі дарэмна заняткі на ўроках, дадатковыя, а таксама факультатыўныя. Многім абавязаны і настаўнікам: напачатку Мядзельскай СШ №1 імя У. М. Дубоўкі, а пасля гімназіі №1 г. Мядзел. І асабліва майму апошняму педагогу па гэтым прадмеце Таццяне Васільеўне Казельскай. Добрай школай стаў для мяне і ўдзел у алімпіядах раённага і абласнога ўзроўню.
— А як часта даводзілася выступаць на алімпіядах?
— Практычна з чацвёртага класа. Менавіта тады ўпершыню браў удзел у раённай алімпіядзе па матэматыцы, дзе заняў першае месца. І ў наступныя гады таксама неаднаразова выходзіў пераможцам раённай алімпіяды па матэматыцы. Нават выступаў на вобласці за раён. Сёлета, напрыклад, там зноў увайшоў у дзясятку мацнейшых.
— Значыцца, матэматыка, самы любімы твой прадмет?
— Так. Захапіўся ёй, як ужо і казаў, практычна з маленства. Мне заўсёды падабалася лічыць, рашаць задачы. Памятаю, як у дзяцінстве мне ў вольны час тата часта называў даволі вялікія лікі, якія я павінен быў у памяці скласці ці адняць. Колькі было радасці, калі тата хваліў за правільны адказ!
— Віталій, ці хваляваўся перад тэсціраваннем?
— Адразу не. Аднак, калі трэба сядзець у чаканні выпрабавання гадзіну, думкі ў галаву прыходзяць розныя. У такой сітуацыі наступае, вядома, і хваляванне.
— Ці цяжкімі табе падаліся заданні?
— Улічваючы тое, што пастаянна рыхтаваўся да алімпіяд па матэматыцы, шмат займаўся на занятках і дадаткова, большасць заданняў для мяне цяжкасці не ўяўляла. А вось над двума і асабліва над Б12 давялося пакарпець. Але, як бачна, і з імі справіўся. Так што ўсё нармальна.
— Матэматыка — навука канкрэтная, там вады не нальеш. Згодзен са мной?
— Зразумела. Па матэматыцы трэба ведаць формулы, тэарэмы, умець рашаць задачы. А таму неабходны не толькі грунтоўныя веды па прадмеце, але і разуменне яго. Ніякае завучванне не дапаможа, калі не будзеш ведаць, у чым справа, і не зможаш прымяняць формулы ў рашэнні задач.
— Ці чакаў ад сябе сам такога высокага выніку?
— Па праўдзе кажучы, не. Для мяне і самога такі вынік быў неспадзяваным. Затое парадаваўся гэтаму ад душы.
— І як паводзіў сябе ў той момант?
— Ад эмоцый не знаходзіў сабе месца. Радасны і ўзрушаны хадзіў з аднаго канца пакоя ў другі. Потым патэлефанаваў маме, тату, дзядулю з бабуляй, бабулі на Гродзеншчыну, расказаў пра вынікі тэсціравання. Усе мяне шчыра віншавалі, радаваліся за мяне.
— Віталій, а як здаў ты іншыя тэсты?
— Таксама нармальна. Па фізіцы ў мяне 82 балы, а ўвогуле разам з атэстатам набраў 361 бал.
— Цікава, а як твае сябры справіліся з няпростым выпрабаваннем?
— Таксама, лічу, нядрэнна. Многія атрымалі па матэматыцы 76, 75, 71 бал, па фізіцы — таксама ў гэтым дыяпазоне, па беларускай мове — і 83, і 79…
— А куды, калі не сакрэт, ты збіраешся паступаць?
— Яшчэ дакладна не вызначыўся: ці ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, ці ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі. Аднак маім прызваннем была і застанецца матэматыка. Дарэчы, веды па інфарматыцы ў маёй будучай спецыяльнасці таксама спатрэбяцца.
— Дзякуй за размову. Ад душы жадаю ўдачы, поспехаў і, вядома, ажыццяўлення мар.
Гутарыла
Марыя ЛУБНЕЎСКАЯ.
На здымку: Віталій Балашка.
Фота Ігната Лубнеўскага.