Уражаннi аб службе — найлепшыя

Нядаўна дэмабілізаваліся з радоў Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь Алег Ігаравіч Салянік са Свіры і Уладзімір Іосіфавіч Апіцёнак з Княгініна. Першы з іх служыў вадзіцелем у зенітна-ракетных войсках, другі — у падраздзяленні аховы. Абодва добрым словам успамінаюць армейскія будні і называюць службу ва Узб­роеных Сілах выдатнай школай муж­­насці і вынослівас­ці. Больш таго, ра­яць прайсці яе ўсім маладым людзям. А каб лягчэй пераносіць першапачатковыя цяжкасці і нязручнасці, вык­ліканыя пераменай абставін, прапануюць юнакам зага­дзя рыхтаваць сябе да выканання воінскага абавязку. І, найперш, актыўней займацца спортам, вес­ці здаровы лад жыц­ця. Уладзімір, напрыклад, яшчэ з удзячнасцю ўспа­мінаў камандзіра роты лейтэнанта Станіслава Аляксандравіча Данчанку, хлопцаў, з якімі давялося служыць. Ён за­значыў, што са сваімі сябрамі-землякамі, з якімі яго лёс звёў у арміі, — Аляксандрам Сіськевічам са Старых Габ і Валерыем Ермалаевым з
г. п. Крывічы — будзе падтрымліваць сувязі і пасля службы.

Уладзімір Апіцёнак быў у войску намеснікам камандзіра ўзвода, вярнуўся дадому сяржантам, а таму хоча ўладкавацца на працу ў Дэпартамент службы аховы, каб атрыманыя ў арміі веды, вопыт прымяняць у сваёй паўсядзённай працы і на грамадзянцы. А вось Алег Салянік марыць быць ва­дзіцелем. Хочацца пажадаць хлопцам поспехаў і ўдачы. Каб яны сапраўды знайшлі сваё месца ў імклівай віхуры жыцця.

Марыя ЛУБНЕЎСКАЯ.

На здымку: Уладзімір Апіцёнак і Алег Салянік.

Фота Таццяны Несцярэнка.