Вкл/Версия для слабовидящих
У 1986 годзе мядзельскаму клубу атлетычнай гімнастыкі «Геркулес» прарочылі два-тры гады існавання: маўляў, потым энтузіязм арганізатараў скончыцца. Памыліліся дамарослыя эксперты: у кастрычніку клубу споўнілася 25 год. За гэты час сотні юных і не вельмі жыхароў горада сталі фізічна мацнейшымі. І не толькі: выхаванцы «Геркулеса» нават змагаюцца на міжнародных спаборніцтвах і становяцца іх прызёрамі. Пра гісторыю і сучаснасць клуба, які зараз працуе пры аддзеле па фізкультуры, спорту і турызму, даведаемся з размовы з яго кіраўніком Юрыем Кабанавым:
— Як жа стварыўся клуб?
— У той час з Валерыем Кірылавым працавалі ў сельгастэхніцы. Пайшлі займацца ў залу спартыўнай школы, адным было неяк сумна. Напісалі аб’яву, што запрашаем школьнікаў: падумалі, што не ўсе веславаннем ці лыжамі хочуць займацца. Мядзельскі пасялковы Савет дэпутатаў купіў трэнажоры. І пачалося. Адразу хацелі, каб у назве было слова «культурызм», але ў савецкім ужытку яно тады не было прынята, таму назвалі клубам атлетычнай гімнастыкі. А дапамагалі клубу развівацца пасялковы Савет дэпутатаў, райаддзел унутраных спраў, камітэт па фізкультуры і спорту.
— Гэта зараз лёгка можна знайсці інфармацыю пра падрыхтоўку атлетаў — у тым жа інтэрнэце. А ў той час дзе звесткі бралі?
— Наведваў раённую бібліятэку. Штудзіраваў спартыўную перыёдыку, выпісваў комплексы Валерыя Дзікуля. А потым завочна закончыў навучанне ў Акадэміі фізкультуры, спорту і турызму па спецыяльнасці «педагог-арганізатар па аздараўленчай рабоце, спорту і турызму».
— Якія задачы ставілі для сябе ў пачатку існавання клуба?
— Пабольш прыцягнуць дзяцей у спортзалу, каб вялі здаровы лад жыцця.
І ўсе гэтыя гады задачы не змяніліся. Прыемна, што тыя, хто некалі ў юнацтве прыходзіў на заняткі, зараз са сваімі дзецьмі завітваюць.
— Хто з выхаванцаў дасягнуў найбольшых поспехаў?
— У клубе пачыналі займацца два майстры спорту міжнароднага класу: па армрэстлінгу Валянцін Бабровіч і па паўэрліфцінгу — Максім Нагела. Некалькі хлопцаў сталі майстрамі спорту, у тым ліку па гіравым. Увогуле, вельмі прыемна, калі выхаванцы прывозяць узнагароды з прэстыжных спаборніцтваў, ці «корачкі» майстра спорту.
— Як з гадамі змянялася цікавасць да заняткаў у клубе?
— Калі ўзяць пад увагу школьнікаў, то раней іх было больш: па 45-50 чалавек прыходзіла. Рэкорд быў — 82 удзельнікі. Цяпер школьнікаў менш. Але зараз больш дарослых, дзяўчаты актыўней сталі завітваць.
— Колькі зараз наведвальнікаў?
— Каля 30 чалавек. Гэта людзі, якія ўсведамляюць, што трэба займацца спортам.
— З якой мэтай прыходзяць?
— У кожнага свая. Хто агульнафізічнай падрыхтоўкай займаецца, хто — каб падтрымаць форму. Іншыя хочуць чамусьці навучыцца, а хтосьці прыходзіць, каб дасягнуць вынікаў.
— Што можаце прапанаваць наведвальнікам?
— Тут можна займацца сілавой падрыхтоўкай, на трэнажорах. А для разрадкі — пагуляць у тэніс, дартс. Праводзім розныя спаборніцтвы, у дзяўчат летась нават пяціборства было. Калі чалавек прыходзіць упершыню, складаю індывідуальную праграму для заняткаў — у залежнасці ад таго, якую мэту ставіць перад сабой.
— Мяркую, далейшыя перспектывы звязваеце з пераходам у фізкультурна-аздараўленчы комплекс…
— Так. Плануем, што там будуць добрыя ўмовы, больш трэнажораў. І людзей атрымаецца больш прыцягнуць, каб яны вялі здаровы лад жыцця.
Аляксандр ВЫСОЦКІ.
